Pierwszym krokiem na drodze do diagnozy jest zauważenie niepokojących zachowań dziecka. Objawy mogą obejmować:
– Brak wskazywania palcem – nie pokazuje przedmiotów, które chce dostać lub na które zwraca uwagę.
– Brak kontaktu wzrokowego – dziecko unika patrzenia w oczy, nie reaguje na twarz rodzica.
– Opóźniony rozwój mowy lub jej brak – dziecko nie gaworzy, mówi bardzo mało lub nie mówi wcale.
– Brak reakcji na imię – dziecko nie odwraca się ani nie reaguje, gdy je wołasz.
– Unikanie kontaktu fizycznego – nie lubi być przytulane, dotyk może je irytować.
– Powtarzalne ruchy (stymulacje) – np. machanie rękami, kręcenie się w kółko, uderzanie głową.
– Niechęć do interakcji społecznych – nie nawiązuje zabawy z innymi dziećmi, bawi się samotnie.
– Nietypowe reakcje na bodźce – nadwrażliwość lub brak reakcji na dźwięki, światło, zapachy.
– Silna potrzeba rutyny – bardzo źle reaguje na zmiany w codziennych czynnościach.
– Nietypowe zainteresowania – fascynacja specyficznymi przedmiotami, np. kołami, światłem, przedmiotami w ruchu.
Jeśli zauważysz kilka z tych objawów, warto skonsultować się ze specjalistą, aby przeprowadzić dalszą diagnozę.
Wyświetlenia: 18