Czym jest?
Hipoterapia to forma terapii wspierającej, w której udział konia odgrywa kluczową rolę. To nie „nauka jazdy”, lecz kontakt z koniem – jego ruchem, ciepłem, rytmem i obecnością – staje się narzędziem do wspierania rozwoju dziecka. Zajęcia prowadzone są przez certyfikowanego hipoterapeutę i dostosowane do możliwości oraz potrzeb dziecka.
Dla kogo?
Hipoterapia jest szczególnie polecana dzieciom:
- z autyzmem i innymi zaburzeniami rozwoju,
- z trudnościami w zakresie napięcia mięśniowego i koordynacji,
- z problemami w komunikacji i relacjach społecznych,
- z nadwrażliwością sensoryczną lub obniżoną wrażliwością ciała.
Dlaczego koń?
Koń porusza się w sposób zbliżony do ludzkiego chodu. Gdy dziecko siedzi na grzbiecie, jego ciało „uczy się” prawidłowych wzorców ruchowych – bez wysiłku, w naturalnym rytmie. Dodatkowo:
- ruch konia reguluje napięcie mięśniowe i poprawia równowagę,
- kontakt z ciepłem i rytmem ciała zwierzęcia działa uspokajająco i wyciszająco,
- koń staje się motywatorem do działania i nawiązywania kontaktu,
- obecność dużego, spokojnego zwierzęcia buduje zaufanie i uważność.
Jak wyglądają zajęcia?
Zajęcia odbywają się na świeżym powietrzu lub w ujeżdżalni. Zależnie od potrzeb dziecka, mogą obejmować:
- ćwiczenia na grzbiecie konia (w siadzie przodem, bokiem, tyłem),
- kontakt z koniem z ziemi: głaskanie, czesanie, karmienie, prowadzenie na uwiązie,
- wydawanie prostych poleceń, obserwację, nazywanie emocji i budowanie relacji.
Hipoterapia a dziecko z autyzmem
Dla dzieci w spektrum hipoterapia może być cennym uzupełnieniem codziennej terapii. Koń:
- nie oczekuje słów, ale reaguje na gesty, spojrzenie, dotyk,
- jest przewidywalny i łagodny, co daje poczucie bezpieczeństwa,
- motywuje do kontaktu i działania bez presji,
- pozwala dziecku doświadczyć bliskości i zbudować wyjątkową relację.
Nawet jeśli dziecko nie mówi – może być zrozumiane. A to często pierwszy krok do większego otwarcia.
Co można robić w domu?
Choć nie da się odtworzyć hipoterapii w domu, możesz:
- czytać z dzieckiem książeczki o koniach, oglądać zdjęcia, filmy – wzbudzając zainteresowanie,
- rozmawiać o emocjach – np. „Jak myślisz, koń się bał? Cieszył się?”,
- nazywać uczucia i ruchy – „Koń idzie wolno. Koń odpoczywa. Teraz czas na głaskanie.”
Te małe aktywności pomagają przenieść emocje i doświadczenia z hipoterapii na codzienne życie dziecka.
Hipoterapia nie zastępuje terapii logopedycznej, psychologicznej czy pedagogicznej – ale może być ich pięknym, wzmacniającym uzupełnieniem. Dla wielu dzieci to jedno z pierwszych miejsc, gdzie naprawdę czują się ważne, spokojne i… zrozumiane.
