Dziecku z autyzmem przysługuje orzeczenie o niepełnosprawności, jeśli jego stan zdrowia wpływa
na codzienne funkcjonowanie i wymaga wsparcia w różnych sferach życia.
Gdzie się udać po orzeczenie o niepełnosprawności?
Rodzice powinni złożyć wniosek do Powiatowego lub Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności
(PZON/MZON) właściwego dla miejsca zamieszkania dziecka.
Co musisz przygotować?
- Wniosek o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności – dostaniesz go w Powiatowym lub Miejskim Zespole do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności,
- Zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia dziecka – wzór zaświadczenia dostaniesz w Powiatowym lub Miejskim Zespole do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Powinien je wypełnić lekarz, który opiekuje się twoim dzieckiem, najlepiej psychiatra. Pamiętaj, że zaświadczenie jest ważne 30 dni od wystawienia,
- Dokumentację medyczną dziecka (np. karty informacyjne leczenia szpitalnego, wyniki badań diagnostycznych, konsultacje specjalistyczne),
- Inne dokumenty, które mogą mieć wpływ na stwierdzenie niepełnosprawności (np. opinia z poradni psychologiczno-pedagogicznej, orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, opinie terapeutów, opinia wychowawcy).
Kto musi się stawić na komisję?
- Dziecko – jego obecność jest zazwyczaj wymagana, chyba że stan zdrowia nie pozwala na uczestnictwo.
- Rodzic/opiekun prawny – zawsze musi być obecny, aby reprezentować dziecko i udzielać informacji na temat jego stanu zdrowia oraz funkcjonowania.
- Lekarz orzecznik oraz inni specjaliści – członkowie komisji, np. psycholog, pedagog, pracownik socjalny (w zależności od schorzeń dziecka).
Jak wygląda przebieg komisji?
Komisja orzekająca o niepełnosprawności dziecka to zespół specjalistów, który ocenia stan zdrowia dziecka i jego zdolność do funkcjonowania w codziennym życiu.
Oto, jak przebiega ten proces:
- Weryfikacja dokumentacji – komisja zapoznaje się z dostarczonymi dokumentami medycznymi, opiniami psychologów, logopedów, pedagogów itp.
- Wywiad z rodzicem/opiekunem – komisja zadaje pytania dotyczące codziennego funkcjonowania dziecka, jego trudności w nauce, samoobsłudze, komunikacji, poruszaniu się, itp.
- Badanie dziecka – jeśli to możliwe, lekarz lub inny specjalista może przeprowadzić krótkie badanie lub obserwację dziecka.
- Dyskusja komisji – członkowie zespołu analizują zebrane informacje i podejmują decyzję o przyznaniu (lub nie) stopnia niepełnosprawności oraz okresu ważności orzeczenia.
Jakie mogą być pytania?
Rodzic/opiekun może usłyszeć pytania dotyczące:
- Czy dziecko mówi, rozumie mowę?
- Czy chodzi samodzielnie? Jak wygląda jego koordynacja ruchowa?
- Czy wymaga stałej opieki?
- Jak radzi sobie w przedszkolu/szkole?
- Czy ma problemy z koncentracją, zachowaniem?
- Jakie leczenie i rehabilitacja są stosowane?
- Jakie leki dziecko przyjmuje i czy wpływają one na jego funkcjonowanie?
Co po komisji?
- Decyzja jest wydawana pisemnie po posiedzeniu komisji.
- Jeśli orzeczenie jest niekorzystne, można się odwołać do Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności, a w dalszej kolejności – do sądu.
Co daje uzyskanie orzeczenia o niepełnosprawności?
Orzeczenie umożliwia:
- uzyskanie zasiłku pielęgnacyjnego,
- staranie się o świadczenie pielęgnacyjne (dla rodziców/opiekunów rezygnujących z pracy),
- dostęp do różnych form wsparcia, np. wczesnego wspomagania rozwoju, rehabilitacji, turnusów rehabilitacyjnych, ulg podatkowych, karty parkingowej.
Istotne punkty na orzeczeniu dla świadczenia pielęgnacyjnego
Aby rodzic mógł otrzymać świadczenie pielęgnacyjne, w orzeczeniu muszą być zaznaczone dwa kluczowe punkty:
- Punkt 7 – stwierdzenie, że dziecko wymaga stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.
- Punkt 8 – stwierdzenie, że dziecko wymaga stałego współudziału opiekuna w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji.
Brak zaznaczenia tych punktów może skutkować odmową przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
Wyświetlenia: 19