Czym jest?
Dogoterapia (kynoterapia) to forma terapii wspierającej, w której specjalnie wyszkolony pies towarzyszy dziecku podczas zajęć prowadzonych przez wykwalifikowanego terapeutę. Celem dogoterapii nie jest „nauka przez psa”, lecz budowanie relacji, motywacji i bezpieczeństwa emocjonalnego dzięki obecności zwierzęcia.
Dla kogo?
Z dogoterapii mogą skorzystać dzieci:
- z autyzmem lub innymi zaburzeniami rozwoju,
- z trudnościami w nawiązywaniu relacji i komunikacji,
- z obniżonym napięciem emocjonalnym lub lękowością,
- które potrzebują wsparcia w obszarze motoryki, koncentracji i wyrażania emocji.
Dlaczego pies?
Dla wielu dzieci pies nie ocenia, nie stawia wymagań – po prostu jest. Dzięki temu:
- ułatwia nawiązywanie kontaktu,
- daje poczucie bezpieczeństwa,
- motywuje do działania i współpracy,
- pomaga regulować emocje – np. poprzez głaskanie, obserwację, wspólną zabawę.
Jak wyglądają zajęcia?
Dogoterapia odbywa się w małych grupach lub indywidualnie, zawsze pod opieką terapeuty. Podczas spotkania:
- dzieci wykonują proste zadania z udziałem psa (np. karmienie, czesanie, prowadzenie na smyczy),
- ćwiczą mowę i koncentrację, odpowiadając na pytania lub wydając polecenia psu,
- wzmacniają sprawność motoryczną – np. poprzez wspólne zabawy ruchowe,
- rozwijają empatię, uważność i poczucie sprawczości.
Dlaczego to ważne dla dzieci w spektrum?
Dla wielu dzieci w spektrum pies staje się pomostem do świata ludzi. Obecność czworonoga pomaga im:
- wyrażać emocje, nawet jeśli trudno ubrać je w słowa,
- ćwiczyć komunikację w sposób naturalny, bez presji,
- doświadczać relacji, które są oparte na czułości i przewidywalności.
Co możesz zrobić w domu?
- Obserwuj, jak Twoje dziecko reaguje na psy – nawet kontakt z psem sąsiada może być początkiem czegoś większego.
- Wzmacniaj pozytywne skojarzenia – opowiadaj o emocjach psa („chyba się ucieszył, że go pogłaskałeś”), zadawaj pytania („jak myślisz, co lubi najbardziej?”).
- Jeśli masz psa – ucz dziecko delikatności, opieki i wspólnych rytuałów (np. dawanie miski, czesanie sierści).
Dogoterapia nie zastępuje terapii psychologicznej czy logopedycznej, ale może być pięknym i skutecznym uzupełnieniem – zwłaszcza wtedy, gdy dziecku trudno otworzyć się na człowieka.
To spotkanie serce w serce, łapa w dłoń – bez ocen, za to z ogromną mocą relacji.